عضو شورای سردبیری روزنامه دنیای خودرو در این باره نوشت :
بازار خودرو در ایران سال‌ها منتظر اتخاذ تصمیمی روشن از سوی سیاست‌گزار است. هر بار که سخن از واردات به‌میان می‌آید، موجی از امید در دل مصرف‌کنندگان و فعالان بازار شکل می‌گیرد؛ اما این امید خیلی زود در گرداب بخشنامه‌ها، محدودیت‌های ارزی و ملاحظات سیاسی فرو می‌رود. درواقع، واردات خودرو در کشور نه یک سیاست اقتصادی، بلکه به ابزاری برای کنترل هیجان‌های بازار تبدیل شده است؛ برنامه‌ای که در عمل هیچ‌گاه به اجرا نمی‌رسد.
در ظاهر، دولت با پیش‌بینی میلیاردها دلار برای واردات خودرو در بودجه، در پی باز کردن مسیر رقابت است. اما در عمل، نه ثبت‌سفارش‌ها به‌صورت منظم انجام می‌شود، نه تخصیص ارز به‌موقع است و نه حتی یک چارچوب مشخص برای انتخاب واردکنندگان وجود دارد. نتیجه آن‌که هر تصمیمی در این حوزه بیشتر «نمایشی» به‌نظر می‌رسد تا اقدامی واقعی برای تعادل‌بخشی بازار.
مشکل اصلی در سیاست واردات خودرو، فقدان نگاه ساختاری و پایدار است. تصمیم‌گیران هنوز نمی‌دانند واردات را باید به‌عنوان بخشی از سیاست صنعتی ببینند یا تنها به‌عنوان راهی برای سرکوب قیمت‌ها و انتظار مشتریان. هر زمان قیمت خودرو بالا می‌رود، سخن از آزادسازی واردات به‌میان می‌آید؛ اما وقتی تب بازار فروکش می‌کند، دوباره همه‌چیز در سکوت فرو می‌رود. این نوسان تصمیم‌ها، بزرگ‌ترین آسیب را به بازار زده است؛ بازاری که به جای اعتماد و ثبات، با بی‌اطمینانی و ریسک مزمن دست‌وپنجه نرم می‌کند.
دولت اگر واقعا به‌دنبال ساماندهی بازار است، باید از سیاست‌گزاری ناپایدار فاصله بگیرد. واردات خودرو زمانی کارکرد واقعی خواهد داشت که به‌صورت شفاف، رقابتی و بدون رانت انجام شود. انتشار عمومی اطلاعات مربوط به ارز تخصیصی، مجوزها و شرکت‌های فعال، نخستین گام برای بازسازی اعتماد عمومی است. نکته مهم‌تر این‌که واردات نباید بهانه‌ای برای فرار از اصلاحات داخلی در صنعت‌خودرو باشد. بازار آزاد زمانی معنا پیدا می‌کند که تولید داخلی نیز در معرض رقابت واقعی قرار گیرد. اگر قرار باشد درهای کشور تنها به روی چند هزار دستگاه خودرو خاص باز شود، نه قیمت‌ها اصلاح می‌شود و نه کیفیت رشد می‌کند.
هم‌زمان، باید نگاه دولت به تولید داخل نیز تغییر کند. حمایت بیش از حد از خودروسازان داخلی، بدون الزام به ارتقای کیفیت و پاسخگویی، نه‌تنها به تقویت تولید ملی منجر نشده، بلکه بازار را از رقابت تهی کرده است. واردات محدود و هدفمند می‌تواند به‌عنوان محرکی برای اصلاح ساختار صنعت‌خودرو عمل کند. امروز مساله اصلی بازار خودرو، نبود تصمیم نیست؛ فقدان استراتژی شفاف است. دولت می‌تواند با یک سیاست وارداتی پایدار، هم به‌تعادل بازار کمک کند، هم انگیزه رقابت را در صنعت‌خودرو زنده نگه دارد. اما تا زمانی که هر وعده وارداتی، تنها تیتر رسانه‌ها باشد و نه واقعیت بازار، واردات خودرو همچنان در چرخه وعده و فراموشی باقی خواهد ماند.
